سروده آیتالله صافی گلپایگانی در وصف امام رضا (علیه السلام)
لا بـــاد صبــــا اى پیـــک عشّــاق
پیــــامى بــــر از این مهجور مشتاق
به ســـوى خــطّة قــدس خراســـان
به طـور پــور مــوسى قـطب امکـان
به سـوى مقصـــد پاکـــان و خاصان
به ســوى قبـــله اربــــاب عـــرفان
به ســوى کـــعبه اصـحاب حـاجات
به دار معــــجزات و خــرق عـادات
مـــکان عـــلم و تـــوحید و فضیلت
مقــــرّ پیــکر پــــاک حقیــــقت
به درگاه رضـــــا سبــــط پیمبــــر
غیــــاث خلــــق عــالم، غوث اکبر
رواقش رشــک فردوس بـــرین است
هوایـــش مشــک بیز و عنبرین است
رضـــا شاهنشـــه ملــک فضــــایل
ستـــوده سیـــــرت و نیـکو خصایل
جهـــان مـــکرمت، مصبـــاح بینش
سپــــهر مرحمــــت، دریــاى دانش
امـام مشــرق و مغـــرب شه دیــــن
مکــان عـــزّت و اجـــلال و تمکین
فـــروزان مهـــر پر نـــور ولایـــت
درخــشان درّ دریــــاى امــــامــت
جمــــال الله و وجــــهالله اعظــــم
ولــــــىّ الله و ســــــرّ الله اقــــوم
ســـــلامم را نــــما تقـــدیم کویش
مشــــام جان معطّـــر کن ز بویــش
بگـــو «لطفى» غمین و دل فکار است
جدا از روضهات محـزون و زار است
ز هجرم آن چنان انـدر تب و تـــاب
که ماهـى آن چنــان در خارج از آب
الا اى مظــــهر الطـــــاف بـــــارى
ز درگــاه تو خواهـــم رستــــگارى
خجـــسته درگهـت باب نجات است
و ز آن خلق جهان را بس صلات است
خوشا حـــال نکــــوى خادمانـــش
خوشا حـــال حضــــور زائرانــــش
خوشا آنـــان که آنجــا در نـــمازند
خـوشا آنــان که در راز و نیــــازند
الا اى معـــدن لطــــف و عنایـــات
الا اى مرکــز جــــود و کــــرامات
از ایـــن بار غـــم و این نــار هجران
خلاصـــى ده مـــرا اى رکـــن ایمان
قبــــولم کن که ســر تا پا خـــطایم
گــداى کـــوى احــسان شــــــمایم
پیــــامى بــــر از این مهجور مشتاق
به ســـوى خــطّة قــدس خراســـان
به طـور پــور مــوسى قـطب امکـان
به سـوى مقصـــد پاکـــان و خاصان
به ســوى قبـــله اربــــاب عـــرفان
به ســوى کـــعبه اصـحاب حـاجات
به دار معــــجزات و خــرق عـادات
مـــکان عـــلم و تـــوحید و فضیلت
مقــــرّ پیــکر پــــاک حقیــــقت
به درگاه رضـــــا سبــــط پیمبــــر
غیــــاث خلــــق عــالم، غوث اکبر
رواقش رشــک فردوس بـــرین است
هوایـــش مشــک بیز و عنبرین است
رضـــا شاهنشـــه ملــک فضــــایل
ستـــوده سیـــــرت و نیـکو خصایل
جهـــان مـــکرمت، مصبـــاح بینش
سپــــهر مرحمــــت، دریــاى دانش
امـام مشــرق و مغـــرب شه دیــــن
مکــان عـــزّت و اجـــلال و تمکین
فـــروزان مهـــر پر نـــور ولایـــت
درخــشان درّ دریــــاى امــــامــت
جمــــال الله و وجــــهالله اعظــــم
ولــــــىّ الله و ســــــرّ الله اقــــوم
ســـــلامم را نــــما تقـــدیم کویش
مشــــام جان معطّـــر کن ز بویــش
بگـــو «لطفى» غمین و دل فکار است
جدا از روضهات محـزون و زار است
ز هجرم آن چنان انـدر تب و تـــاب
که ماهـى آن چنــان در خارج از آب
الا اى مظــــهر الطـــــاف بـــــارى
ز درگــاه تو خواهـــم رستــــگارى
خجـــسته درگهـت باب نجات است
و ز آن خلق جهان را بس صلات است
خوشا حـــال نکــــوى خادمانـــش
خوشا حـــال حضــــور زائرانــــش
خوشا آنـــان که آنجــا در نـــمازند
خـوشا آنــان که در راز و نیــــازند
الا اى معـــدن لطــــف و عنایـــات
الا اى مرکــز جــــود و کــــرامات
از ایـــن بار غـــم و این نــار هجران
خلاصـــى ده مـــرا اى رکـــن ایمان
قبــــولم کن که ســر تا پا خـــطایم
گــداى کـــوى احــسان شــــــمایم
+ نوشته شده در یازدهم دی ۱۳۹۲ ساعت 18:36 توسط عباس میرزاآقازاده خراسانی
|
باسمه تعالی