بهر نوا ندهی صوت دلپذیر مرا

چشیدة مزة آتشین ضمیر مرا

نظیر من بجهان طوطئی نخواهی یافت

مگر در آینه پیدا کنی نظیر مرا

بجز صلای محبت بخوان نعمت حسن

گرسنة ننمود است چشم سیر مرا

بدان ملاحظه ریزم بدست پیرهن آب

که در ادب همه رحمت کنند پیر مرا

زبون چرخ نگردم بحفظ جان طالب

که روبهی نسزد طبع شیرگیر مرا