واگویه های یک کتابدار

هرکس شنید واقعه ی کربلا گریست                       

تنها نه بر تو دیده ی اهل ولا گریست

یک دشت نینوا ز نوای تو شد بلند

بر ناله ی غریبی تو نینوا گریست

یک آسمان ستاره به یاد تو چشم ما

ای مهر پر فروغ سپهر ولا گریست

در سوگ جانگداز تو ای دلنواز خلق

هرکس که شد به دام غمت مبتلا گریست

بر طوف شمع روی تو در بزم اشتیاق

پروانه بال و پر زد و سر تا به پا گریست

در روضه های خلد برین ختم الانبیا

هم چون علی و فاطمه و مجتبی گریست

چهل سال از فراق تو یعقوب کربلا

این یوسف فتاده به دشت بلا گریست