ای عشق گریزی از دل ما

وی غم گذری بمنزل ما

ای هجر مروتست مردیم

تا چند شکنجة دل ما

ما قلزم موج خیز یأسیم

کشتی نرسد بساحل ما

خرمن سوزان باد دستیم

دامان تهی است حاصل ما

از شبنم گریه سبز گردد

نا کاشته دانه در گل ما

شهدست تکلم لب دوست

زخمست تبسم دل ما

بلبل کند آرزو که باشد

پروانة شمع محفل ما

از هودج ما زمام همت

برتافته میر منزل ما

دانسته مگر که برنتابد

هر ناقه شکوه محمل ما

طالب ره دل بسر نبردیم

فریاد ز سعی کاهل ما